وفات حضرت خدیجه (س) همسر گرامی پیامبراکرم (ص)

وفات ام المومنین حضرت خدیجه(س) گرامیترین همسر پیامبر و مادر بزرگوار حضرت فاطمه زهرا(س) بر تمام مسلمانان و شیعیان و همچنین محضر مقدس آقا امام زمان(عج) تسلیت باد 

 

تسلیت 
 
وفات جان گذار همسر با وفای رسول خدا (ص) ، یاور و حامی مصطفی، همراه خاتم الانبیاء، نماد ایمان و تقوا، همسر عصاره هستی، سمبل صلابت و استواری، افتخار بانوان گیتی، بزرگ بانوی اسلام، حضرت خدیجه کبری بر تمام مسلمانان جهان، به ویژه بانوان ایران اسلامی تسلیت باد.

سلام بر خدیجه (س)  
سلام بر خدیجه کبری (س) یاور و مونس دردها و تنهایی های پیامبر (ص) . سلام بر او که از برترین زنان برگزیده خدا بود. سلام بر عبودیتش، بر اخلاص و صداقتش، بر پاکی و قداستش، بر ایثار و فداکاری اش و بر صبر و پایداریش. سلام بر آن لحظه ای که تصدیق رسالت نبوی کرد و سلام بر سراسر زندگی پرشورش که اطاعت از خدا و رسول خدا درآن موج می زد.
 
غم هجران  

چشم ها گریان، سینه ها داغ دار و دیده ها نظاره گر لحظه ای بود که رسول خدا (ص) حامی و پشتیبان خود را از دست داد؛ یاوری که حضور او در کنار رسول اللّه (ص) مایه آرامش خاطر ایشان بود و در همه حال، با رفتارو گفتار خود، خستگیِ آزار ابوجهل ها و ابولهب ها را ز تن پیامبر (ص) می زدود.
 
در چنین روزی، روح بلند حضرت خدیجه (س) از زمین خاکی پر کشید تا در اوج افلاک و درسایه رحمت خداوندی آرام گیرد. روح ملکوتی اش همواره قرین رحمت حق تعالی باد.
 
طلوع ستاره درخشان 
55 سال پیش از بعثتِ رسول مکرّم اسلام در جزیرة العرب و سرزمین مکه که بر اثر دوری از مکتب پیامبران و حاکمیت جهل و جاهلیت، از ارزش ها و اصول اخلاقی اثری نبود وهمه جا آکنده از تبعیض، ستم، ناپاکی، اختلاف و جنگ بود، دختری دیده به جهان گشود که «خدیجه» نام گرفت. پدرش «خُویْلَد» و مادرش «فاطمه دختر زائده» بود.
 
پسر عمو  

گاه خدیجه، پیامبر (ص) را پسر عمو خطاب می کرد؛ زیرا سلسله نسب حضرت خدیجه (س) از پدر، در جدّ چهارم با پیامبر اسلام (ص) به هم می رسد واز طرف مادر نیز در جدّ هشتم با همدیگر مشترک اند.
 
بهترین انتخاب 
خدیجه، ای هم درد غربت های رسول خدا (ص) ، تو نوری بودی که در تاریکی و ظلمت جاهلیت درخشیدی و به همه تعصبات آن عصر ننگین پشت پا زدی. اخلاق نیک و امانتداری جوانی پاک، تو را به سویش کشاند و بزرگان و ثروت مندان قریش را از خود راندی و غرق در دریای فضایل آن وجود ملکوتی گردیدی. اطرافیان زبان به ملامتت گشودند و تحقیرت کردند ولی تو، هم چون کوهی استوار و با قلبی لبریز از عشق به محمد (ص) بر این زخم زبان ها صبرو مقاومت پیشه و بر این انتخابت که برترین و بهترین بود، پافشاری و از آن دفاع کردی.
 
شخصیت ادبی حضرت خدیجه (س)  
از ویژگی های بارز حضرت خدیجه (س) بهره مندی از عقل، هوش و تدبیری سرشار بوده است. در عصر جاهلیت که جهل همه جا را فرا گرفته بود و زنان از بیش تر مزایای زندگی محروم بودند، حضرت خدیجه (س) دارای کمال، عقل و شخصیت ادبی در سطح بالایی بود؛ چنان چه اشعار سرشار از ظرافت ادبی و معنوی او در شأن رسول خدا (ص) که حدود پانزده سال پیش از بعثت سروده شده، شاهد گویایی بر این مطلب است. او در یکی از اشعار خود در شأن رسول اکرم (ص) چنین گفته است: «اگر من روز را در میان همه نعمت ها به شب رسانم و دنیا و سلطنت شاهان بزرگ ایران و کسری ها همیشه برای من باشد، اگر دیدگانم به تماشای چشمان تو نپردازند، تمامشان برای من به اندازه بال پشه ای ارزش ندارد».
 
ماجرای ازدواج  

امانت داری، راست گویی و ویژگی های الهی محمد (ص) زبان زد همه مکّیان شده بود؛ به این جهت حضرت خدیجه (س) ، علاقه عجیبی به ایشان پیدا کرد. از سویی نیز از پسر عمویش وَرَقَةِ بنِ نَوْفِل که از دانشمندان مسیحی بود ـ اطلاع یافت که در مکه پیامبری ظهور می کند که خورشید وجودش عالم تاب خواهد شد. نشانه های این پیامبر در وجود مبارک محمد (ص) آشکار بود.
  

 
 حضرت خدیجه (س) که در آن زمان ثروتش را در تجارت به کار انداخته بود، به پیشنهاد ابوطالب، محمد (ص) را با کاروان تجاری به شام فرستاد. در این سفر، «مَیْسَره» غلام خدیجه (س) نیز حضرت محمد (ص) را همراهی کرد و پس از بازگشت پُر سود کاروان به مکه، خدیجه (س) پیشنهاد ازدواج به ایشان داد و محمد (ص) با مشورت عموهایش قبول کرد و به این ترتیب، خطبه عقد محمد (ص) و خدیجه (س) توسط حضرت ابوطالب جاری شد.
 
نخستین زن مسلمان 
پانزده سال از زندگی زیبا و سراسر صفا و صمیمیت حضرت محمد (ص) و خدیجه (س) می گذشت که آن حضرت در «غار حرا» به پیامبری مبعوث شدند. حضرت خدیجه (س) اولین بانویی بود که به ایشان ایمان آورد و رسالتش را پذیرفت؛ از این رو رسول اکرم (ص) فرمودند: «پیشتاز زنان جهان در ایمان به خدا و محمد (ص) ، خدیجه (س) است». پس از آن، حضرت خدیجه (س) یاور رسول خدا (ص) در برپایی و رشد و توسعه دین اسلام بود و آن حضرت را در سختی ها و مصایب تبلیغ دین همراهی می کرد.
 
افتخارات 
حضرت خدیجه (س) یکی از شخصیت های برجسته تاریخ اسلام است که با ایمان، اخلاص و ویژگی های الهی خویشْ توانست افتخارات بسیاری در صفحات تاریخ ثبت کند. از افتخارات والا و ارزش مند وی همین بس که ایشان همسر اشرف مخلوقات عالم، حضرت محمدمصطفی (ص) ، مادر حضرت زهرا (س) بزرگْ بانوی سراسر تاریخ و نیز مربی حضرت علی (ع) و بسان مادری برای آن حضرت بود.
 
در محضر خدیجه (س)  
خدیجه ای تجلی خوبی ها، در آیینه وجودت که سراسر پاکی و زیبایی است، عشق، ایمان، فداکاری، استواری و ایثار را به نظاره نشسته ایم تا توشه ای از دریای بی کران اوصاف الهی ات برگیریم. تو به ما آموختی که با وجود ثروت و مقام مهم می توان اسیردنیا و مادیات آن نشد، بلکه آن را در جهت پیشبرد اهداف والای انسانی به کار برد. ما آموختیم که می توان با وجود محیط زشت و ناپاک اطراف، الهی و پاک زیست. تونوری بودی که در تاریکی و ظلمت جاهلیت درخشیدی تا چراغی فرا راه دیگران باشی. تو به ما یاد دادی که می توان هم چون شمع سوخت و به دیگران روشنایی بخشید.
 
منزلت خدیجه (س) نزد رسول اکرم (ص)  
پیامبر اکرم (ص) احترام و ارزش خاصی برای حضرت خدیجه (س) قائل بودند و بارها شأن و مقام ارزش مند و والای ایشان را یادآوری می کردند. از جمله می فرمودند: «برترین بانوان بهشت عبارتند از: مریم دختر عمران، آسیه دختر مُزاحِم، خدیجه دختر خَوَیْلِد و فاطمه دختر محمد (ص) ».
 
 بعد از رحلت حضرت خدیجه (س) ، پیامبر اکرم (ص) بسیار از او یاد می کردند، چنان چه یکی از همسران پیامبر (ص) گفته است: «رسول خدا (ص) از خانه بیرون نمی رفت، مگر اینکه خدیجه را یاد می کرد و او را به نیکی ستایش می نمود». نیز نقل شده که هرگاه رسول خدا (ص) گوسفندی ذبح می کرد، می فرمود: «این قربانی را برای دوستان خدیجه (س) بفرستید؛ زیرا من دوستان خدیجه را نیز دوست دارم».
 
در تنگنای محاصره 
هنگامی که پیامبر اسلام (ص) پس از سه سال دعوت پنهانی، به امر خداوند مأمور به دعوت آشکار و گسترش دامنه پیام الهی خود شد، ندای دعوتشْ طوفان خشمِ جاه طلبان و گردن کشان را برانگیخت از این رو، کافرانْ آنان را از شهر بیرون کرده و به «شِعبِ ابی طالب» روانه ساختند و درتنگنای محاصره اقتصادی قرار دادند. شدت این محاصره به قدری بود که یا از گرسنگی بمیرند و یا به سوی بت پرستان و خدایانشان باز گردند. هنگامی که رسول خدا (ص) با یارانش از شهر بیرون می رفتند، خدیجه نیز بدون ذره ای تردید با آنان همگام شد. او در طول این سه سال، هزینه محاصره شدگان را به عهده گرفته بود و هراز چندگاه مایحتاج آنان، از اموال خدیجه (س) و مخفیانه به شعب ابی طالب می رسید.
 
مباهات امامان 
امامان معصوم (ع) در موارد متعدد به وجود بانوی ارج مند جهان، حضرت خدیجه (س) ، مباهات و افتخار کرده اند. مثلاً امام حسین (ع) روز عاشورا، در ضمن خطبه ای که خود را به دشمن معرفی می کرد، فرمود: «شما را به خدا سوگند، آیا می دانیدکه جده من خدیجه (س) دختر خویلد است». یا امام سجاد (ع) در مجلس یزید در دمشق، در فرازی از سخن رانی اش، خود را چنین معرفی می کند که: «من پسر خدیجه بانوی بزرگ اسلام هستم». هم چنین در دعای ندبه هنگامی که امام عصرمان را یاد می کنیم، چنین می خوانیم: «کجاست پسر پیامبر برگزیده اسلام (ص) و پسر علی پسندیده (ع) و پسر خدیجه والا مقام (س) ».
 

  

سلام خدا بر خدیجه (س)  
یکی از وقایع بسیار مهم زندگی درخشان پیامبر اسلام (ص) موضوع معراج ایشان از مکه به بیت المقدس و از آن جا به آسمان هاست. در این سفر آسمانی بود که جبرئیل سلام خداوند را توسط رسول اکرم (ص) به حضرت خدیجه (س) رساند. ابوسعید خِدْری دانشمند بزرگ اسلام در این باره می گوید: رسول خدا (ص) فرمود: در شب معراج، هنگام بازگشت به جبرئیل گفتم: آیا حاجتی داری؟ گفت: «حاجت من این است که سلام خدا و سلام مرا به خدیجه (س) برسانی».
 
القاب حضرت خدیجه 

حضرت خدیجه (س) پیش از ولادتْ در کتاب آسمانی انجیل که بر حضرت عیسی نازل شد، به عنوان «بانوی مبارکه» و هم دم مریم در بهشت یاد شده است. هم چنین درعصر جاهلیت که بسیاری از زنان به انحراف های عصر جاهلی آلوده بودند، حضرت خدیجه (س) به خاطر قداست وپاکی به عنوان «طاهره» یعنی پاک سرشت و پاک روش خوانده شد. از سویی نیز شخصیت خدیجه (س) آن چنان چشم گیر بود که اورا به عنوان «بانوی بانوان» و «سرور زنان» می خواندند. لقب دیگر آن حضرت «کبری» است که به معنی «ارج مند و والا مقام» می باشد.
 
تجسم حقیقت  

خدیجه (س) ، تجسم حقیقت و نماد مسلمان کامل، و تسلیم محض خدا ورسولش بود. وی که به تمام صفات والای انسانی آراسته بود، از هیچ اقدامی در یاری رسول خدا کوتاهی نمی کرد و در این راه، نه تنها اموال، بلکه همه هستی خویش را در طبق اخلاص گذاشت. وی باسلاح ایمان به حقیقت اسلام و تقوای الهی، در برابر تندباد حوادث و سختی ها، نستوه و پایدار ایستاد و ذره ای از اخلاص و ایمانش کم نشد. سزاوار است امروز که روز وفات آن حضرت است، اعمال و رفتار الهی اش را سرلوحه کارهای خود قرار دهیم و از زندگی سراسر پربار ایشان، درس جاودانگی بیاموزیم.
 
فرزندان  

بنابر نقل مشهور، حضرت خدیجه از پیامبر (س) دارای شش فرزند به نام های قاسم، عبداللّه ـ که با لقب طیب و طاهر نیز خوانده می شد ـ، زینب، رقیه، ام کلثوم و فاطمه زهرا (س) است. قاسم پیش از بعثت در مکه از دنیا رفت و عبداللّه نیز که پس از بعثت به دنیا آمده بود، در مکه درگذشت.
 
رحلت  

پس از پایان محاصره اقتصادی پیامبر (ص) و یارانش در شعب ابی طالب، چندی نگذشت که ابوطالب و خدیجه (س) هر دو با فاصله چند روز در بستر بیماری افتادند. طبق پاره ای از روایات، ابوطالب (ع) دو ماه پس از آزادی ازمحاصره از دنیا رفت و پس از سه روز و به نقلی 35 روز، در دهم رمضان سال دهم هجرت، حضرت خدیجه (س) نیز دار فانی را وداع گفت. مرقد مطهر آن حضرت در قبرستان حَجون در بالای شهر مکه قرار دارد که امروز به نام «قبرستان مُعَلّی» معروف است.
 
سال اندوه 
در سال دهم هجرت و به فاصله چند روز، پیامبر اکرم (ص) دو یار مخلص و توانای خود، حضرت خدیجه (س) و ابوطالب (ع) را از دست داد ودر سوگ آن دو سخت گریست و احساس تنهایی کرد. با رحلت دو یار با وفا و پشتیبان خستگی ناپذیر محمد (ص) ، حضرت آن سال را عامُ الحُزن یا سال غم واندوه نامیدند.
 
پریشانی پیامبر (ص) در فراق خدیجه (س)  
چند روزی از رحلت جان سوز دو یار مهربان پیامبر (ص) ، حضرت خدیجه (س) و حضرت ابوطالب (ع) نمی گذشت، که کافران جرأت بیش تری یافتند. روزی هنگام عبور پیامبر (ص) از کوچه های مکه، ناگاه یکی از مزدوران بت پرست، ظرفی پر از خاکروبه بر سر و روی آن حضرت ریخت و پیش از آن و زمانی که خدیجه (س) بود، وقتی چنین حوادث تلخی برای پیامبر (ص) رخ می داد و به خانه باز می گشت، خدیجه با کمال مهر و محبت، سر و صورت آن حضرت را می شست و رفتار پر عطوفت حضرتش، مرهمی بر زخم های پیامبر (ص) بود. ولی اینک که پیامبر (ص) به خانه بازگشتند و جای خالی خدیجه (س) را نگریستند بسیار رنجیده خاطر شدند. در این هنگام یکی از دختران آن حضرت در حالی که می گریست، ظرف آبی آورد تا سر و روی پدر را بشوید که رسول اکرم (ص) به او فرمود: «دخترم، گریه نکن که خداوند گزند دشمن را از پدرت دفع خواهد کرد». 

منبع: وفات حضرت خدیجه (س)