اشعار ولادت امام زمان حضرت مهدی (عج) و نیمه شعبان

.:اشعار ولادت امام زمان ، شعر تولد امام زمان و نیمه شعبان:.  

 
 .:*******==============*******:. 
 
طایر قدسی 

  
دارم امید که نور بصرم باز آید
              آنکه غایب شده است از نظرم باز آید
 
گرمیِ دل خنکای جگرم باز آید
              اگر آن طایر قدسی ز درم باز آید

 
روز شب خورده‌ام از غیبت او خون‌جگر
              گر نشد کارگشا نالة شب آه سحر
 
گوش بر پیک خبر مانده‌ام و چشم به در
              دارم امید بر این اشگ چو باران که دگر
 
برق دولت که برفت از نظرم باز آید
              آنکه در مشکل ما عقده‌گشا رایش بود
 
در سوید‌ای دلِ پاکدلان جایش بود
              قبله اهل نظر روی دل آرایش بود
 
آنکه تاج سر من خاکِ کفِ پایش بود
              پادشاهی بکنم گر به سرم باز آید
 
همه گویند ز هجرش نَبُوَد راه گریز
              چون که او مانده پسِ پرده غیبت، من نیز
 
من که قلبم شده از باده عشقش لبریز
              خواهم اندر طلبش رفت و به یاران عزیز
 
شخصم ار باز نیاید خبرم باز آید
              وصف جانانه به هر گونه کلامی نکنم
 
هست دور از من و ترسم که دوامی نکنم
              لبم آلوده به هر باده و جامی نکنم
 
گر نثار قدم یار گرامی نکنم
              گوهر جان به چه کار دگرم باز آید
 
آنکه از منظرة چشم نهان است چو روح
              آنکه در مملکت عشق کند فتح فتوح
 
آنکه سازنده کشتی نجات است چو نوح
              مانعش غلغل چنگ است و شکرخواب صبوح
 
ورنه گر بشنود آه سحرم باز آید
              به امید قدمش چشم به راهم حافظ
 
الفتم با غزلت هست گواهم حافظ
              همدم سوز دل و آتش آهم حافظ
 
آرزومند رخ چون مهِ شاهم حافظ
              همتی تا به سلامت ز درم باز آید
 
.:*******==============*******:. 

  
فتح زمین 

  
صدای سبز تو را می خواهد، سکوت زرد زمین ای باران!
کویر شد همه جنگلهاش، خودت بیا و ببین ای باران!
 
نسیم نوحه گر آمد نالید، غم از صدای خوشش می بارید
که در نبود تو باید خواندن،ترانه های حزین ای باران!
 
«به دستهای فقیرم بنگر! بیا و باز شکوفایم کن!»
چه غمگنانه ولی می گوید، درخت با تو چنین ای باران!
 
سراب مثل دروغی زیبا، از انحنای افق می جوشد
تو صادقانه ولی می باری، بر این زمین به یقین ای باران!
 
چه ابر های سرور انگیزی! چه رعد های غرور انگیزی!
به زیر گام تو دیدن دارد، زمان فتح زمین ای باران!
 
حمیدرضا شکارسری
 
.:*******==============*******:. 

       

 
 گل نرگس 

بیا تا نغمه شوق از نهاد خاک برخیزد
                            غبار از خاطر آیینه افلاک برخیزد
 
اگر در جلوه آری گوهر پاک و جودت را
                            صدف از دامن دریا گریبان چاک برخیزد
 
گل شوق تو را در دیده می کارم،مگر امشب
                            دل از خواب گران آرزو چالاک برخیزد
 
اگر پا در رکاب آری به پابوس سمند تو
                            هزاران لاله خونین جگر از خاک برخیزد
 
ببار ای دیده امشب قطره قطره اشک بر دامن
                            که از دل شعله شعله آه آتشناک برخیزد
 
به هنگام ظهور تو، تو ای خورشید نورانی
                            به پیش پای تو چون خاکیان ز افلاک برخیزد
 
مگر حرف مرا تکرار سازد ای گل نرگس
                            سخن با کوه می گویم کز او پژواک برخیزد
 
به شوق نرگس مست تو ای مهر جهان آرا
                            بسی گلنغمه مستی ز نای تاک برخیزد
 
جواد جهان آرایی
 
.:*******==============*******:. 

  
هوای بهاران 
 
صبحی دگر می آید ای شب زنده داران
              از قله های پر غبار روزگاران
 
از بیکران سبز اقیانوس غیبت
              می آید او تا ساحل چشم انتظاران
 
آید به گوش از آسمان اینست مهدی!
              خیزد خروش از تشنگان اینست باران!
 
از بیشه زارِ عطرهای تازه آید
              چون سرخ گل بر اسب رهوار بهاران
 
آیینه آیین حق ای صبح موعود!
              ماییم سیمای تو را آیینه داران
 
دیگر قرار بی تو ماندن نیست در دل
              کی می شود روشن به رویت چشم یاران
 
حسن حسینی
 
.:*******==============*******:. 

  
این بشارت به دل از غیب بسی میآید
              که به یاری جهان دادرسی میآید
 
رهزنان ره دین را عسسی میآید
              مژده ای دل که مسیحا نفسی میآید
 
       که ز انفاس خوشش بوی کسی میآید
 
دوشم این مژده رسید از ملک العرش به گوش
              کز غم هجر مکن شکوه و افغان و خروش
 
کاید از پرده برون پادشه برقع پوش
              از غم و درد مکن ناله و فریاد که دوش
 
       زده ام فالی و فریادرسی میآید
 
نوگل گلشن نرگس که برش گل چون خس
              آید از پیش و مسیحا پی یاری از پس
 
شمع رویش سبب گرمی بزم همه کس
              ز آتش وادی ایمن نه منم خرم و بس
 
       موسی اینجا به امید قبسی میآید
 
ای شه دین که به غیر تو دگر یاری نیست
              جز تا ما را به جهان سرور و سالاری نیست
 
گرم ماننده بازار تو بازاری نیست
              هیچکس نیست که در کوی تواش کاری نیست
 
       هر کس اینجا به طریق هوسی میآید
 
یار در پرده و از پرده برون بس غوغاست
              همه کس دلبر نادیده خود را جویاست
 
نقطه دایره کون و مکان ناپیداست
              کس ندانست که منزلگه معشوق کجاست
 
       اینقدر هست که بانگ جرسی میآید
 
خوشدلا خوشدلی شیعه بود در شعبان
              که بود مطلع آن ماه هدی نیمه آن
 
بهر صید دل ما میرسد آن شاه زمان
              یار دارد سر صید دل حافظ یاران
 
       شاهبازی به شکار مگسی میآید
 
خوشدل تهرانی 

.:*******==============*******:. 

         

 
 جهان آرایی 

 بیا تا نغمه شوق از نهاد خاک برخیزد
              غبار از خاطر آیینه افلاک برخیزد
 
اگر در جلوه آری گوهر پاک و جودت را
              صدف از دامن دریا گریبان چاک برخیزد
 
گل شوق تو را در دیده می کارم،مگر امشب
              دل از خواب گران آرزو چالاک برخیزد
 
اگر پا در رکاب آری به پابوس سمند تو
              هزاران لاله خونین جگر از خاک برخیزد
 
ببار ای دیده امشب قطره قطره اشک بر دامن
              که از دل شعله شعله آه آتشناک برخیزد
 
به هنگام ظهور تو، تو ای خورشید نورانی
              به پیش پای تو چون خاکیان ز افلاک برخیزد
 
مگر حرف مرا تکرار سازد ای گل نرگس
              سخن با کوه می گویم کز او پژواک برخیزد
 
به شوق نرگس مست تو ای مهر جهان آرا
              بسی گلنغمه مستی ز نای تاک برخیزد
 
.:*******==============*******:. 

  
نیمه ی شعبان گل نرگس شکفت
              چلچله از شادمانی شب نخفت
 
آبشار یک لحظه آرام شد ، نریخت
              تا که رازش با گل نرگس بگفت
 
سرو حیران شد از آن فر و جلال
              ماه فرو مانده در آن حسن جمال
 
آسمان از شوق بارش سر گرفت
              کوه حیران ماند از آن عرف و کمال
 
اطلسی در باغچه خندید و شکفت
              لحظه ی سبز دعا با غنچه گفت:
 
هر چه زیبایی خداوند افرید
              جملگی در غنچه ی نرگس نهفت
 
.:*******==============*******:. 

  
طلوع می کند آن آفتاب پنهانی
              ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی
 
دوباره پلک دلم می پرد،نشانه چیست؟
              شنیده ام که می آید کسی به مهمانی
 
کسی که سبزتر از هزار بهار
              کسی،شگفت کسی آن چنان که میدانی
 
کسی که نقطه آغاز هرچه پرواز است
              تویی که در سفر عشق،خط پایانی
 
تویی بهانه آن ابرها که می گریند
              بیا که صاف شود این هوای بارانی
 
تو از حوالی اقلیم هر کجا آباد
              بیا که می رود این شهر،رو به ویرانی
 
کنار نام تو لنگر گرفت کشتی عشق
              بیا که یاد تو آرامشی است طوفانی
 
قیصر امین پور