امام رضا(ع)

                     

                                   بزرگتر 

زما سلام و درود به پادشاه غریبان
              بــه کشــتــه زهــرِ قـصرِ مفـلسِ عـریان
    
غریب و بنده نواز تویی، کریم و اهل سخا
              تویی، تو عالِمِ آل عـلـی، ملقبی به رضــا
    
حکیم و غنی، سخی و ضامنی و شفیع
              که برای زائر خود دهی‌اش جایگاه رفیع
    

                ************** 

              زیارت امام رضا(ع) 

 

                  بزرگتر 

به مشهد رفتی و کردی زیارت
              نبـودی یاد ما ای بـی مـروّت
    
همین بود آنهمه دم از رفاقت
              کنی نسیان زما وقت زیارت
    
بهنگام دعای صبحگاهی
              بـکـن یـادی زمـا تـا میتـوانی
    
برو بر سجده و دستی بکن پیش
              بیـاد آور رفیـقان سیـه کـیـش
    
برو بر آستان شاه و مولا
              بزن دست ارادت سینه ات را
    
بیاد آر این تن نالان ما را
              روان و روح ســرگــردان مـا را
    
سلامی ده برای احترامش
              خلوص دل بـبـر بـهر طـوافـش
    
ز دربار رضا آن شاه عالی
              کسـی رجـعت نکرده دستـخالی
    
تو کن یاد مرا حین زیارت
              بـبـر نام مـرا بـهـرم شــفاعـت
    
رسان از من سلام و این کلامم
              که تا جان باشدم بهرش غلامم
    
  

                   بزرگتر